Take Five

Je hoort het in de supermarkt, op de luchthaven en in de wachtkamer van de huisartsenpost. Toch is Take Five pure kunst, een compositie die tegelijk ingenieus en eenvoudig is; muziek voor miljoenen, maar ook voor de echte liefhebber. “Toen ik Take Five componeerde, dacht ik dat het een stuk was om in de prullenmand te gooien, en na het te hebben uitgegeven, dacht ik net voldoende copyright te zullen ontvangen om een oud Mark Ronson-scheerapparaat te kunnen kopen.” Paul Desmond, saxofonist van het Dave Brubeck Quartet en componist van Take Five, was een bescheiden man. Maar het nummer, verschenen op het album Time Out van 1959, was een enorme hit. Het stond in Nederland begin jaren zeventig zelfs in de top 40. Bijzonder eraan schijnt te zijn (ik heb er geen verstand van) dat het geschreven is in de 5/4-maatsoort, waardoor het nagenoeg onmogelijk is om erop te dansen. Kijk eerst naar de liveuitvoering door het Dave Brubeck Quartet, met de geniale Paul Desmond op altsax, en daarna naar een wonderbaarlijk mooie versie door The Sachal Studio Orchestra, een groep Pakistaanse musici uit Lahore. Dave Brubeck noemde het vlak voor zijn dood in 2012 ‘de meest interessante uitvoering die hij ooit had gehoord’.